Staan de containers na een jaar nog altijd aan de verkeerde kant van de wereld?

DE KWESTIE

Na de negatieve rente is het gebrek aan containers het grootste mysterie in de moderne economie. Al een jaar lang loopt daardoor de mondiale logistiek in het honderd, waardoor de wereldhandel stagneert.

Veel van de huidige welvaart is te danken aan de metalen kisten die het mogelijk hebben gemaakt producten op de meest efficiënte plekken in de wereld te maken. Voorheen straatarme landen als China, Zuid-Korea en India hebben zich daardoor in de vaart der volkeren kunnen opwerken.

En nu zijn ze onvindbaar. Of ze staan op de verkeerde plek. Als ze in het Westen zouden moeten zijn, staan ze in het Oosten. En andersom.

Ingewikkeld lijkt het niet om nieuwe te maken. Er is een beetje ruimte voor nodig en een goede kraan. Daarna moeten alleen nog zes stalen platen aan elkaar worden bevestigd. Bij Lego Masters draaien ze er hun hand niet voor om. De vijf grootste fabrikanten van deze containers zijn Chinees en die produceren ook heel veel nieuwe. Maar het is blijkbaar dweilen met de kraan open.

Precies een jaar geleden begonnen bedrijven al te klagen over een tekort aan onderdelen, halffabrikaten en grondstoffen, omdat er geen containers waren. Ze waren als gevolg van de lockdowns in het voorjaar van 2020 niet meer teruggebracht naar de havens van Shanghai en Guanzhou, maar stonden te roesten op de kades van Seattle en Rotterdam.

De Chinezen konden hun onderdelen niet meer verschepen en de Brazilianen konden hun koffie, sinaasappelsap en suiker niet naar Europa en de VS brengen. De prijzen van een container voor het vervoer van China naar het Westen explodeerde van 2.000 naar 12 duizend dollar. Van alles bleken ineens te korten te zijn, zoals chips, of moesten absurde prijzen worden betaald, zoals hout.

Toen werd gezegd dat het tekort maar tijdelijk zou zijn. Want vanzelf zouden de containers terugkomen op de juiste plek. Tenslotte is een containermammoet niet langer dan een maand bezig om van de Chinese zee naar de Noordzee te varen. Alleen klaagt iedereen een jaar later nog steeds over een containertekort. Allerlei noodzakelijke onderdelen zijn er niet, waardoor fabrieken zelfs zijn stilgelegd. Inmiddels is de prijs van een container zelfs gestegen tot boven de 15 duizend dollar. Nu zouden de containerrederijen de lege metalen kisten weer te snel van de westerse havens naar die van China hebben gebracht, waar ze daar door lokale lockdowns nutteloos staan geparkeerd. Een ander deel zou op schepen staan die door de congesties langer doen over de overtocht.

Niet iedereen komt het slecht uit. Inmiddels verdient de containervaart goud geld. Rederij Maersk liet weten dit jaar een recordwinst van vijf miljard euro te boeken. Soms zijn mysteries gewoon het gevolg van slim zakendoen. Of het nu om containers of chips gaat, aan tekorten verdienen ook mensen geld.

Net als aan de negatieve rente.

Bron: Peter de Waard, Volkskrant